Dit jaar is het tachtig jaar geleden dat de Tweede Wereldoorlog eindigde. Ter gelegenheid hiervan werden enkele tweede klassen van de OSG bezocht door bijzondere gasten: Lies Peperwortel en Frank Hemminga.

Lies Fresen- Ferron (geboren Peperwortel) bezocht als peuter de Joodse crèche tegenover de Hollandse Schouwburg in Amsterdam, de plek waar later, door de Duitsers, Joodse burgers werden verzameld voorafgaand aan hun deportatie naar Kamp Westerbork. De ouders van Lies bevonden zich onder de gedeporteerden. De kleine Lies zelf dook onder op een geheime plek bij goedwillende Nederlanders. Tot aan het eind van de oorlog schuilde ze op vier verschillende adressen. Op het laatste adres werd ze opgenomen in het gezin en uiteindelijk geadopteerd, toen haar ouders niet terug bleken te keren uit de kampen in Polen. Hoewel ze nog klein was, staan veel gebeurtenissen uit de oorlog op het netvlies van Lies gebrand en zij wilde graag aan de tweedeklassers vertellen hoe het destijds was.

De moeder van Frank Hemminga werkte in de Joodse crèche als kinderverzorgster. Omdat zij zelf niet Joods was, verordonneerden de Duitsers dat ze haar ontslag moest nemen, enkel Joodse mensen mochten met en voor Joden werken. Mevrouw Venema, later Hemminga, vergat haar oud-collega’s en vroegere pupillen niet en probeerde na de oorlog zoveel mogelijk te achterhalen wie de oorlog had overleefd en wie niet. Zij hield fotoboeken bij waarin ze aantekeningen over hun lot maakte. Na het overlijden van mevrouw Venema, vond haar zoon Frank deze foto’s. Zijn moeder had nooit gesproken over haar ervaringen, maar nu ging Frank op onderzoek uit. Zo leerde hij Lies Peperwortel kennen en ontdekte hij de verhalen over de Joodse crèche.
Samen met Lies was hij te gast op de OSG.
De leerlingen hadden van tevoren vragen opgesteld om aan mevrouw Fresen (geboren Peperwortel) te stellen. Daar zaten feitelijke vragen bij: Hebben uw ouders het concentratiekamp overleefd? Zo ja: hoe heeft u hen na de oorlog weer gevonden? Zo nee: heeft u uw ouders ooit echt gekend? Kregen u en de andere kinderen voldoende te eten?
Maar ook ontroerende: Waren er ook momenten van rust of blijheid tijdens de oorlog – kleine dingen zoals een bloem, een vlinder, spelen met andere kinderen? Heeft de oorlog nog steeds impact op u? en Wat zijn de gevolgen van de oorlog voor uw kinderen?
Mevrouw Fresen gaf overal open antwoord op en eindigde met een link naar het hedendaagse nieuws: ‘Ik volg wat er in Israël en Gaza gebeurt en vind het heel erg wat de bevolking van Gaza op dit moment overkomt. Ik schaam me er ook over, het lijkt alsof we geen lessen hebben geleerd uit de Tweede Wereldoorlog.’
De leerlingen waren letterlijk stil van de aangrijpende verhalen van mevrouw Fresen en meneer Hemminga. Het was een les waar geen lesboek tegenop kan.